Πως εξουδετερωνεται η ανατρεπτική δύναμη μιας Συντακτικης συνέλευσης

"Συζητήσαμε πως να σπάσουμε τα δεσμά με το παρελθόν, πως να ξεπεράσουμε αυτην την μορφή δημοκρατίας που το μονο που κάνει ειναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ολιγαρχικων δυνάμεων, πως να ξεφορτωθουμε την διαφθορά. Παντα απορρίπταμε την ιδέα ενός παραδοσιακού πραξικοπήματος, μιας στρατιωτικής δικτατορίας, ή μιας κυβέρνησης στρατιωτικής χούντας. Είχαμε επίγνωση του τι είχε συμβεί στην Κολομβια κατα την διετία 1990-1991, όταν υπήρξε συντακτικη συνέλευση - σαφώς! - η οποία ήταν πολυ περιορισμένη διότι τελικά ήταν υποταγμενη στις υφιστάμενες εξουσιαστικες δυνάμεις. Ηταν αυτές οι υφιστάμενες δυνάμεις που σχεδίασαν και ξεκινησαν την συντακτικη συνέλευση κι έτσι (η τελευταια) δεν μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση διότι ήταν αιχμάλωτη αυτων των δυνάμεων."

Ουγκο Τσαβεζ, σε συνέντευξη του το 2002 στην  Marta Harnecker με τίτλο: Un hombre, un Pueblo.

Η άγνωστη επανάσταση του Ουγκο Τσαβεζ.

Πολλα γράφονται κι ακούγονται για τον Ουγκο Τσαβεζ, για το πως κυβέρνησε την χώρα του, για το εργο του, για τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, καθως και τις σχεσεις του με τον Κάστρο και την Κούβα αλλά και διάφορους άλλους - κατα πολλούς - αμφιλεγομενους ηγέτες.

Σε αυτές τις γραμμές θα ήθελα να ρίξω περισσότερο φως στο τι ακριβώς συνίσταται η "επανάσταση του Τσαβεζ", όσον αφορά τους θεσμούς και το πολίτευμα της Βενεζουελας, όπως αυτα εκφράζονται στο Σύνταγμα που θέσπισε η κυβέρνηση του το 1999.

Αρχικά ο Τσαβεζ, τον Δεκέμβρη του 1998, με το που εκλέχθηκε πρόεδρος, ενα απο τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να προγραμματίσει την διενέργεια δημοψηφίσματος για την σύγκληση Συντακτικής συνέλευσης και την αλλαγή του Συντάγματος της Βενεζουελας. Με αυτην του την κίνηση ο νεοεκλεχθεις πρόεδρος έδινε στην κοινωνία την ευκαιρία να προβεί σε μια πρωτοποριακή κυριαρχικη πράξη και να απορρίψει ή να ανανεώσει την έγκριση της στο ισχύον συνταγματικό συμβολαιο. Ετσι, ο πρόεδρος αναγνώριζε το αυτονοητο: το θεμελιώδες νόημα της Συντακτικής εξουσίας, της εξουσίας δηλαδή με την οποία εγκρίνεται ή απορρίπτεται ενα Σύνταγμα, ανήκει στην κοινωνία και μονο σε αυτην.

Το προβλημα ωστόσο ήταν οτι το ισχύον Σύνταγμα δεν προέβλεπε κάποιον μηχανισμό για την σύγκληση Συντακτικής συνέλευσης κι έτσι η αποφαση του Τσαβεζ καταγγέλθηκε στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας απο μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εναν μήνα μετά, τον Γενάρη του 1999, το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ της πρωτοβουλίας του Τσαβεζ να ξεκινήσει η διαδικασία σύνταξης νέου Συντάγματος απο την κοινωνία.