Μια απο τις μεγαλύτερες πλάνες που ειναι επιτακτική αναγκη να φέρουμε στο φως της αλήθειας, ειναι η εντύπωση οτι ειμαστε ελεύθεροι επειδη νομίζουμε οτι εχουμε ορισμένα συνταγματικα δικαιώματα. Πράγματι επικρατεί σημερα η πεποίθηση οτι ειμαστε ελευθεροι επειδη το Σύνταγμα αναγνωρίζει κάποια δικαιώματα και ελευθερίες, οπως την ατομική ελευθερία, την ελευθερία του λόγου, το δικαίωμα στην ζωή, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία κτλ. Ωστόσο, οπως θα αντιληφθείτε παρακάτω, όχι μονο τα δικαιώματα αυτα δεν μας χαρίζουν την "ελευθερία" μας, αλλα δεν βρισκονται καν στον ελεγχο μας, ωστε να μπορουμε να τα απολαμβανουμε.
Νομιζουμε για παραδειγμα οτι εχουμε το δικαιωμα στην ελευθερια του λογου. Το εχουμε ομως πραγματι; Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικα παραδείγματα. Ανημερα της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου προσηχθησαν στο αστυνομικό τμήμα της Ρόδου 3 συμπολίτες μας επειδη κρατούσαν ελληνικές σημαίες και τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο. Λιγες ημέρες αργότερα, στις 6 Νοεμβρίου συνελήφθη ο Προεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου, Μ. Πεπονης επειδη τοποθέτησε πανο σε συγκεντρωση διαμαρτυριας στην κεντρική Πλατεια του Αγίου Νικολαου. Λίγους μήνες νωρίτερα και συγκεκριμένα ανήμερα της 21ης Απριλίου, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλατος συνελήφθη στην οικία του επειδη ειχε αναρτήσει δυο πανο στο μπαλκόνι του σπιτιού του.
Τι δείχνουν αυτές οι συλλήψεις; Μηπως η ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα...δεν ειναι και τόσο ελευθερη; Μπορει άραγε να υπάρξει ποτε αυθεντική ελευθερία του λόγου, όταν το ίδιο Συνταγμα επιτρέπει στην εκάστοτε κυβέρνηση να ορίζει τα όρια της ελευθερίας του λόγου οπως την βολεύει καλύτερα και να κατασκευάζει τους αντίστοιχους νομους που χρειάζεται για να προσδώσει νομιμοφανεια στην καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης; Διαβάστε τι προβλέπει το νεο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο για να διαπιστώσετε πόσο ύπουλα σχεδιάζουν την φίμωση μας.
Εχουμε λοιπόν ενα Συνταγμα που απο την μια αναγνωρίζει δικαιώματα και ελευθερίες κι απο την άλλη παραχωρεί την απολυτη εξουσία για την διαχείριση αυτών των δικαιωμάτων και ελευθεριών στα πολιτειακα όργανα. Το αποτέλεσμα ειναι τα δικαιώματα αυτα να μετατρέπονται ολοένα και συχνότερα σε εργαλεία ελέγχου και καταπίεσης της κοινωνίας στα χέρια των κυβερνήσεων.
Επιπλέον βλέπουμε πόσο έντεχνα κάτι που ανηκει εμφυτα στον λαο, το Συνταγμα το υποκλεπτει υπουλα και το χαριζει στους κυβερνώντες, οι οποίοι ετσι μετατρέπονται με τις ευλογίες του Συντάγματος σε εξουσιαστές του λαου. Αυτο ακριβώς κάνει το Συνταγμα και για αυτο δεν επετραπη ποτε στην κοινωνια να συμμετέχει στην διαμόρφωση κανενός Συντάγματος στην χωρα μας.
Όσα λοιπον δικαιώματα και ελευθερίες και να αραδιαζει ενα συνταγματικο κείμενο, αυτα θα τελούν πάντοτε υπό καθεστώς δυνητικης κατάργησης, όσο η πολιτικη δύναμη για την εφαρμογη και την απονομή αυτών των δικαιωμάτων και ελευθεριών βρισκεται σε μια αρχη ή εξουσία έξω και μακρια απο τον λαο για τον οποίο υποτίθεται οτι προορίζονται.
Οπως γράφω και στο βιβλίο μου "Το Συμβολαιο της Υποταγης" (σελ. 52), "τα ατομικα δικαιώματα αποκτούν αξία όταν τα διαχειρίζονται εκείνοι για τους οποίους προορίζονται. Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, αποκτά αξία όταν ο λαός μπορει να διαχειρίζεται ο ιδιος το εύρος και το βάθος της ελευθερίας κι όχι η κυβέρνηση που έχει κάθε συμφέρον να το περιορίσει. Το ίδιο ισχύει με ολα τα ατομικά δικαιώματα κι ολες τις επιμέρους ελευθερίες. Για να αποκτήσουν αληθινη αξία πρεπει να αποφασίζει ο λαός για αυτα κι όχι η κυβέρνηση. Για να αποφασίζει ο λαός για τα επιμέρους δικαιώματα του πρεπει να διατηρεί την έμφυτη κυριαρχία του που του δίνει την ελευθερία να κυβερνάει ο ιδιος τον εαυτο του σύμφωνα με την βούληση του. Άρα καταλήγουμε πάλι στο οτι το σημαντικότερο απο ολα τα δικαιώματα του ανθρώπου εναι το δικαίωμα στην αυτοκυβέρνηση και η σπουδαιότερη απο ολες τις ατομικές ελευθερίες ειναι η ελευθερία να αποφασίζει εκείνος για όσα τον αφορούν".
Με αλλα λόγια ο άνθρωπος, όταν ειναι αληθινα ελεύθερος, δεν χρειάζεται καμμια εξουσία να του προστατεύσει τα έμφυτα δικαιώματα του. Διότι για να υπάρχει η αναγκη να προστατευτούν κάποια δικαιώματα, σημαίνει οτι υπάρχει κάποια ανώτερη εξουσία που του τα παραβιάζει και χρειάζεται να τεθει υπό συγκεκριμένους περιορισμούς. Άρα εμμέσως αναγνωρίζουμε οτι η κοινωνία δεν ειναι ελεύθερη αφού υπόκειται σε εξουσία ανώτερη απο τον εαυτο της κι αφού δεν ειναι ελεύθερη δεν μπορει παρα να ειναι υποταγμενη σε αυτούς που κατέχουν αυτην την εξουσία. Συνεπώς η ελευθερία μας δεν κατοχυρώνεται με δικαιώματα που λειτουργούν ως έκτακτα προνόμια σε μια κατάσταση γενικής υποδούλωσης στους φορείς της πολιτικής εξουσίας. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να κατοχυρωθεί η ελευθερία μας ειναι οι ίδιοι οι άνθρωποι να γίνουν οι κυρίαρχοι της πολιτικής εξουσίας, ώστε οι φορείς αυτης της εξουσίας και να προέρχονται απο την κοινωνία και να ελέγχονται και να τιμωρούνται απο αυτην.
Αναστάσιος Π. Συριανος
Το μόνο που πραγματικά κατοχυρώνει στο σύνταγμά του ο κυρίαρχος(sic) λαός, είναι το "ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα" της υποχρεωτικής, εν λευκώ και καθ' ολοκληρίαν εκχώρησης της εξουσίας του σε ολιγαρχικά διορισμένους αντιπροσώπους κομμάτων ανά 4 χρόνια (βλ. εκλογές). Εν συνεχεία, οι φορείς της εκχωρημένης πια εξουσίας του ασκούν αυτήν συνταγματικά: Δηλαδή ελευθέρως και αυτονομημένοι από πάσα βούληση των εντολέων τους (Κατά συνείδηση -το επιτάσσει και το σύνταγμα βρε !). Δεν λογοδοτούν πουθενά παρά μόνο στον εαυτό τους (και στην κομματική συνείδησή τους βεβαίως βεβαίως). οι ίδιοι μάλιστα ορίζουν και το ύψος των αποζημιώσεών τους (Για τα απολεσθέντα κέρδη ως ανεπάγγελτων προ της εκλογής τους ή για ψυχική οδύνη;). Αν υπακούσουν στη πραγματική τους συνείδηση αποβάλλονται από το κόμμα του ολιγάρχη τους). Τόσο για τις διαρκείς όσο και για τις στιγμιαίες αρνητικές συνέπειες των παραλήψεων ή τις λανθασμένων επιλογών τους κατά την άσκηση των "καθηκόντων" τους ως υπερεξουσιαστών ο πάντα κυρίαρχος Ελληνικός λαός φέρει ακέραια και απεριόριστα την ευθύνη γιατί αυτός λέει τους... ψήφισε. Ευθύνεται ο καθείς για το σε ποιους δεσμοφύλακές εκχωρεί την πολιτική ελευθερία του κατά την συναινετική διαδικασία 4ετούς παραίτησής του από την ιδιότητα του ΠΟΛΙΤΗ, την ύψιστη δηλαδή πολιτική διάκριση που δύναται να φέρει κάποιος σε μια Δημοκρατία. Αυτήν την εκτρωματική απάτη την ονομάζουμε είτε λόγω θράσους είτε λόγω άγνοιας "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνος Σοροπίδης