Η Δημοκρατία στην σύγχρονη Ελλάδα, πολυ απλα, δεν συνέβη ποτε. Ειναι ίσως συνταρακτικο για κάποιους, αλλα ειναι η αληθεια. Απο ιδρυσεως του νεοελληνικού κράτους το πολίτευμα της χώρας κυμαίνεται αποκλειστικα μεταξυ τυραννικων και ολιγαρχικων μορφών πολιτειακής συγκρότησης, εχοντας ωστοσο να επιδειξει ορισμένες μικρες χρονικά αναλαμπες όπου η πολιτικη διοίκηση ασκήθηκε προς όφελος του έθνους και της ελληνικης κοινωνίας.
Εμείς ωστόσο σημερα, δεν θελουμε η ασκηση εξουσιας για το καλο του έθνους και της κοινωνίας, να αποτελει την εξαίρεση αλλα τον κανόνα. Για να συμβει αυτο, θα πρεπει να αλλάξουμε πολίτευμα, όχι μονο γιατί τα πολιτευματα που εφαρμοσαμε μεχρι σημερα δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλα κυρίως γιατί η αποφαση για το τι ειναι καλο και συμφερον σε μια κοινωνία ανήκει στους ανθρώπους της κι όχι σε πεφωτισμενους ηγέτες και πολιτικές καστες. Αυτοι μονο εχουν το φυσικό δικαίωμα να αποφασίζουν τι τους συμφερει και τι όχι, κι αυτο όχι επειδη δεν κάνουν ποτε λάθος(1) αλλα διότι το αποτέλεσμα της απόφασης, οι συνέπειες και οι επιπτώσεις της, καθορίζουν τις ζωές τους ως άτομα και ως έθνος.
Διαχρονικά λοιπόν, το μοναδικό πολίτευμα που αναγνώρισε και λειτούργησε αξιωματικα με βάση αυτην την απλή όσο και βαθιά ανθρωποκεντρική αναγκη, ήταν η Δημοκρατια των αρχαίων Αθηναίων. Σε αυτο το πολίτευμα, για πρώτη φορα στην (γνωστη) ιστορία ο δημος (λαός), ως συλλογικό πολιτικο σώμα, κατέστη ο κυρίαρχος της πολιτείας που όριζε τους θεσμούς και τις πολιτικές διαδικασίες μεσω των οποιων λαμβανονταν ολες οι αποφασεις που θα έκριναν αποφασιστικά και τελεσίδικα τις τύχες του. Κι αυτο ειναι τελικα η Δημοκρατια. Το πολίτευμα όπου οι πολίτες ως κυρίαρχο σώμα διαμορφώνουν τους πολιτειακούς θεσμούς και τις πολιτικές διαδικασίες που τους επιτρέπουν να αποφασιζουν αμεσα για τα θεματα που τους αφορουν και να καθίστανται ετσι οι ίδιοι κυρίαρχοι της μοίρας τους. Αυτο επ' ουδενι δεν σημαίνει οτι υπαρχει ενα δημοκρατικο μοντελο που οφειλουμε να ακολουθουμε ευλαβικα. Καθε αλλο μάλιστα. Η Δημοκρατια ειναι το κατ' εξοχήν δυναμικο και διαδραστικό πολίτευμα, όπου οι θεσμοι και οι διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, διαμορφώνονται συνεχώς απο τους πολίτες ανάλογα με την ποιότητα και τα ειδικά χαρακτηριστικα της εκάστοτε κοινωνίας, τις κοινωνικες συνθήκες, τις ιστορικες συγκυρίες κτλ.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι βέβαια δεν κατέστησαν κυρίαρχοι της πολιτείας τους εν μια νυκτι. Απαιτήθηκαν πολλα έτη αγώνων και διεκδικήσεων απο τον αθηναϊκό δήμο, με πολλα σκαμπανεβάσματα και πισωγυρισματα μεχρι να φτάσουμε στην εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας. Ο Αριστοτελης περιγράφει στο "Αθηναίων Πολιτεία" 11 μεταβολές του αθηναϊκού πολιτεύματος μέχρις ότου η Δημοκρατια να πάρει την μορφή που ανέδειξε έναν απο τους σπουδαιότερους ανθρώπινους πολιτισμούς παγκοσμίως.
Αυτο φυσικά δεν σημαίνει οτι κι εμείς σημερα για να αποκτήσουμε Δημοκρατια πρεπει να υποβληθουμε στην ίδια μακρόχρονη διαδικασια. Μην ξεχνάμε οτι τότε ήταν η πρώτη φορα που εμφανίστηκε ο δημος τόσο δυναμικά στο προσκήνιο και η πρώτη φορα που εγκαθιδρυθηκε ενα τέτοιο πολίτευμα. Μπορούμε ομως να διδαχθουμε απο την εμπειρια των αρχαίων μας προγόνων και να αξιοποιήσουμε την δικη τους γνώση προκειμένου να "συμβει" η Δημοκρατια ξανα στον τόπο που την γέννησε πιο γρήγορα και σύμφωνα με τις δικές μας σύγχρονες αναγκες.
Εν κατακλειδι: Αφού το κάναμε μια φορα, μπορούμε να το ξανακάνουμε.
Αναστάσιος Π. Συριανος
Αναστάσιος Π. Συριανος
(1) Υπαρχει η αποψη οτι το αν κάνουν λάθος οι πολίτες ή όχι, κατα την λήψη αποφάσεων, ειναι εν πολλοις συνάρτηση της διαδικασίας που ακολουθείται και κατα πόσο η γνώμη τους χειραγωγείται η αφήνεται να εκδηλωθεί ελεύθερα.
ΥΓ: Συμφωνώ με τις αποψεις των φιλων που προηγηθηκαν και θα επανέλθω σε οσα εχουν ηδη γραφτει σε επομενες αναρτησεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου