Το Συμβόλαιο της Υποταγής

Πήρες ποτέ καμία απόφαση σχετικά με το σύστημα παιδείας ή το σύστημα υγείας της χώρας; Ζητήθηκε ποτέ η γνώμη σου προτού διαχειριστούν τις φορολογικές σου εισφορές ή πριν υπογραφεί μία διεθνή συνθήκη; Ενέκρινες ή απέρριψες ποτέ κανένα νομοσχέδιο; Τιμώρησες ποτέ κανέναν πολιτικό που σε πρόδωσε;

Αν δεν είσαι πολιτικός ή ισχυρός οικονομικός παράγοντας τότε η απάντηση είναι μάλλον «όχι». Αν όντως είναι έτσι τότε δεν είσαι μόνος. Όχι μόνο εσύ, αλλά κανένας απλός Έλληνας από ιδρύσεως του ελληνικού Κράτους δεν είχε ποτέ περισσότερη εξουσία από το να επιλέγει αυτούς που θα αποφασίζουν αντί για αυτόν, για όλα ανεξαιρέτως τα θέματα που άπτονται της δημόσιας ζωής. Η πολιτική στην Ελλάδα, ανέκαθεν ελέγχονταν απόλυτα από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία. Εσύ κι εγώ κι άλλοι πολλοί σαν κι εμάς πριν από εμάς, ήμασταν πάντοτε στο περιθώριο, υποταγμένοι στην βούληση της κυβέρνησης, θεσμικά ανίκανοι να ανατρέψουμε τις αποφάσεις και τους νόμους της.

Η υποταγή αυτή δεν δημιουργήθηκε από κάποιον υπέρτατο φυσικό νόμο, ούτε από κάποια άνωθεν εντολή· θεσπίστηκε πολύ απλά από ένα συμβόλαιο. Το συμβόλαιο αυτό ορίζει ποιοι ασκούν την εξουσία στην κοινωνία και ποιοι υπακούουν σε αυτήν. Σε αντίθεση με τα κοινά συμβόλαια, όπου τα εμπλεκόμενα μέρη συμφωνούν σε κάποιους όρους που συμφέρουν όλες τις πλευρές και στην συνέχεια το υπογράφουν, η «υπογραφή» μας στο συμβόλαιο που θεσπίζει την υποταγή μας στην εκάστοτε πολιτική εξουσία, είναι προϊόν πλαστογράφησης κι όχι ελεύθερης βούλησης. Η εξουσία έχει βρει τον τρόπο, μέσω αυτού του συμβολαίου, να αυτό-νομιμοποιείται και να αυτό-αναπαράγεται άσχετα αν εμείς συμφωνούμε ή όχι με τους όρους που περιέχονται σε αυτό. Το συμβόλαιο με το οποίο παραχωρούμε στις κυβερνήσεις την εξουσία να αποφασίζουν για εμάς, το «υπογράφουμε» την στιγμή της γέννησής μας, εν αγνοία μας και χωρίς την θέλησή μας. Η γέννησή μας και μόνο ενεργοποιεί την υποταγή μας σε αυτό. Το συμβόλαιο της υποταγής μας στην εκάστοτε κυβέρνηση, απαιτεί πλήρη υπακοή σε πράγματα για τα οποία ποτέ δεν ρωτηθήκαμε. Για πράγματα που ποτέ δεν συμφωνήσαμε. Που ποτέ δεν υπογράψαμε. Ακόμη, το συμβόλαιο αυτό δεν έχει ημερομηνία λήξης. Λες και κυλάει στο αίμα μας, η συναίνεσή μας στο συμβόλαιο αυτό κληρονομείται αυτόματα από γενιά σε γενιά. Όπως την κληρονομήσαμε από τους γονείς μας έτσι θα την κληροδοτήσουμε και στα παιδιά μας. Όπως εμείς, ούτε αυτά θα ερωτηθούν για το αν αποδέχονται τους όρους παράδοσης της προσωπικής τους ελευθερίας στις κυβερνήσεις που πάνε κι έρχονται. Κι όπως εμείς την κληροδοτήσαμε σε αυτά έτσι κι αυτά θα την κληροδοτήσουν στα δικά τους παιδιά. Όμως αντίθετα από την κοινή κληρονομιά, ούτε εμείς είχαμε κι ούτε τα παιδιά μας θα έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν την συναίνεση στο συμβόλαιο της υποταγής μας, που πονηρά μας επιβάλλουν. Αν δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε τους όρους αυτού του συμβολαίου που μας καθιστούν αντικείμενα της εκάστοτε εξουσίας, τότε ούτε οι γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς θα έχουν αυτό το δικαίωμα. Θα βρεθούν κι αυτές, όπως κι εμείς, χωρίς να το καταλάβουν, υποταγμένες σε ένα συμβόλαιο που ποτέ δεν επέλεξαν και ποτέ δεν νομιμοποίησαν.

Το συμβόλαιο αυτό δεν είναι άλλο από το Σύνταγμα της Ελλάδας. Τους όρους του δεν τους διαπραγματευτήκαμε ποτέ – ούτε εμείς ούτε κανένας που να ξέρουμε. Αποφασίστηκαν από κάποιους που ούτε τους ίδιους γνωρίζουμε ούτε τα κίνητρά τους. Αν θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της υποταγής και να αποκτήσουμε πραγματική ελευθερία, τότε θα πρέπει να καταργήσουμε το ισχύον Σύνταγμα και να κατασκευάσουμε ένα νέο, με τους δικούς μας όρους.

Η κατάργηση του σημερινού Συντάγματος ίσως να είναι πιο απλή υπόθεση από ότι φαίνεται. Το ισχύον Σύνταγμα είναι στην πραγματικότητα ένα συμβόλαιο. Ως συμβόλαιο, για να δεσμεύει νομικά κάποιον πρέπει αυτός να το έχει υπογράψει. Εμείς όμως, οι σημερινοί Έλληνες πολίτες δεν έχουμε υπογράψει την υποταγή μας στο ισχύον συνταγματικό συμβόλαιο ούτε έχουμε δώσει κάποιου άλλου είδους έγγραφης συναίνεσης που να μας δεσμεύει να υπακούμε στους όρους του. Η μόνη νομιμοποίηση που έχει το Σύνταγμα να μας κρατάει υποταγμένους στην εξουσία των κυβερνήσεων είναι η υπακοή μας. Η υποταγή μας στο συμβόλαιο του Συντάγματος ισχύει όσο υπακούμε σε αυτό. Αν πάψουμε να υπακούμε στο σημερινό Σύνταγμα και κατασκευάσουμε ένα νέο το οποίο θα εγκρίνει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τότε ποιο από τα δύο Συντάγματα υπερισχύει;  Το Σύνταγμα των 300 της Βουλής ή το Σύνταγμα των εκατομμυρίων του ελληνικού λαού;