1) Εφόσον το Σύνταγμα αποτελεί τον ανώτατο νόμο του κράτους με το οποίο ο λαός εκφράζει την κυρίαρχη βούλησή του, θα έπρεπε ο ίδιος ο λαός να είναι αυτός που θεσπίζει το Σύνταγμα που επιθυμεί, με το να διαμορφώνει και να εγκρίνει τους όρους που περιέχονται σε αυτό.
2) Εφόσον το Σύνταγμα το θεσπίζει ο λαός για να εκφράσει την κυρίαρχη βούληση του, σε μία δεδομένη στιγμή και κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες, τότε θα πρέπει ο ίδιος λαός να μπορεί να αλλάζει το Σύνταγμα που ο ίδιος θέσπισε, όταν αλλάζουν αυτές οι συνθήκες. Επιπλέον, εφόσον τα μέλη ενός λαού συνεχώς πεθαίνουν κι αντικαθίστανται από νέα, το Σύνταγμα θα πρέπει να αλλάζει όταν αλλάζει κι ο λαός που το θέσπισε, όταν δηλαδή φεύγουν από την ζωή οι παλαιότερες γενιές και ενηλικιώνονται οι νεότερες.
Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας, αν και αφορά τον λαό δεν το έχει θεσπίσει ο ίδιος. Βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε και να συμμορφωνόμαστε σε ένα συνταγματικό συμβόλαιο το οποίο δεν το επιλέξαμε εμείς, αλλά επιλέχτηκε για εμάς ώστε να μας υποτάξει ως συλλογικότητα πια στους πραγματικούς εξουσιαστές αυτής της χώρας. Επίσης αν και οι κοινωνικές συνθήκες συνεχώς αλλάζουν και οι γενιές αντικαθίστανται, οι αναθεωρήσεις του Συντάγματος ποτέ δεν έγιναν για να αντικατοπτρίζουν τα νέα αυτά κοινωνικά δεδομένα, αλλά για να ικανοποιούν την ανάγκη των εξουσιαστών για περισσότερο και βαθύτερο έλεγχο της κοινωνίας και της χώρας.
Έτσι λοιπόν, το Σύνταγμα του 1975 το οποίο ισχύει σήμερα δεν το διαμόρφωσε αλλά ούτε και το ενέκρινε ο λαός. Εχει θεσπιστεί κατά παράβασην της κυρίαρχης βούλησης του λαού και συνεπώς δεν μπορεί να είναι νόμιμο. Και παρότι τα πράγματα είναι σήμερα πολύ διαφορετικά από τότε και οι γενιές ανανεώνονται συνεχώς, οι συνταγματικές αναθεωρήσεις ποτέ δεν έγιναν για να εκφράσουν τις αλλαγές των κοινωνικών συνθηκών και την εναλλαγή των γενεών.
Με αυτά υπόψιν, γίνεται κατανοητό ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας, παραβιάζει απόλυτα και τις δύο αρχές που πρέπει να ισχύουν κατά την θέσπιση και τροποποίηση του Συντάγματος μίας κοινωνίας. Η παραβίαση αυτών των αρχών είναι που καθιστά μη έγκυρο το Σύνταγμα που έχουν θεσπίσει οι πολιτικοί και τα κόμματα κατά παραγγελία των αφεντικών τους και καθιστά αναγκαία την άμεση αποκήρυξή του.
Οι "ξεχασμένες" αυτές αρχές, μπορεί σήμερα να μην αποτελούν μέρος του συνταγματικού μας "πολιτισμού", ωστόσο εξέφραζαν κάποτε το πνεύμα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού από το οποίο ξεπήδησε η Γαλλική Επανάσταση. Τρανότερη απόδειξη αποτελεί το ίδιο το κείμενο της Γαλλικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου (1793) οπου συμφωνα με το Άρθρο 28:
"Ο λαός έχει πάντα το δικαίωμα να αναθεωρεί, να μεταρρυθμίζει και να τροποποιεί το Σύνταγμα του. Μία γενιά δεν μπορεί να υποτάσσει στους νόμους της τις μελλοντικές γενιές."
Η σύγχρονη συνταγματική τάξη που επικρατεί στα ευρωπαϊκά κράτη, μας επιβάλλει την λήθη και μας εμποδίζει να θυμηθούμε την α-λήθεια, ότι κανένα Σύνταγμα δεν μπορεί να ισχύσει αν δεν το έχει διαμορφώσει η ίδια η κοινωνία την οποία αφορά κι ότι καμία συνταγματική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει από κανέναν πέρα από την ίδια την κοινωνία.
Η αλήθεια ωστόσο και η διάδοσή της είναι στο χέρι μας.
Αναστάσιος Π. Συριανός
Συγγραφέας του βιβλίου "Το Συμβόλαιο της Υποταγής: πώς το Σύνταγμα καταστρέφει την ελευθερία μας και πώς να την ανακτήσουμε" (http://syntagmabook.papakishop.gr)
ΥΓ: Διαβάστε εδώ μετεφρασμένη στα ελληνικά, την Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου (1793)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου