Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα στο Σύνταγμα της Ελλάδας

Γνωρίζετε ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας....

1) Αποτελεί καταπάτηση της κυρίαρχης βούλησης της ελληνικής κοινωνίας, αφού καμία συμμετοχή των Ελλήνων δεν έχει προβλεφθεί κατά την διαμόρφωση και έγκριση του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας. Αντίθετα, όπως ορίζει το Άρθρο 120, παράγραφος 1, αφού το συνταγματικό συμβόλαιο διαμορφώθηκε από τους πολιτικούς όπως αυτοί ήθελαν και τους συνέφερε, "Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975". Ουδέποτε η ελληνική κοινωνία εκλήθη σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση ώστε να διαμορφώσει και να εγκρίνει το Σύνταγμα που επιθυμεί. Ποτέ δεν διαμορφώσαμε, δεν εγκρίναμε, ούτε υπογράψαμε το Σύνταγμα που έχουμε, παρά μας επεβλήθη ύπουλα από τους πολιτικούς, για αυτό περιέχει και τόσες δικλείδες ασφαλείας για αυτούς, ώστε να πράττουν ότι θέλουν χωρίς ποτέ να φέρουν την ευθύνη για ότι κάνουν!!!!

Το Σύνταγμα της Ελλάδας εκφράζει την βούληση και τα συμφέροντα εκείνων που το συνέταξαν και η ελληνική κοινωνία δεν είναι ανάμεσά στους συντάκτες του συνταγματικού συμβολαίου...

Από τις 11 Ιουνίου 1975 όταν και άρχισε να ισχύει το Σύνταγμα βρισκόμαστε υποταγμένοι σε ένα συνταγματικό συμβόλαιο που ούτε επιλέξαμε τους όρους που περιέχονται σε αυτό, ούτε το εγκρίναμε σε κάποιο δημοψήφισμα, ούτε το υπογράψαμε. Παρόλα αυτά η υποταγή μας σε αυτό καλά κρατεί...

2) Δεν καθορίζει τον σκοπό ύπαρξης του ελληνικού Κράτους. Κάθε τι που ιδρύει κανείς, είτε είναι σύλλογος, είτε είναι επιχείρηση, είτε είναι κόμμα, είτε είναι κράτος, το ιδρύει για να εκπληρώσει κάποιον θεμελιώδη σκοπό. Το ελληνικό κράτος από ότι φαίνεται δεν έχει σκοπό ύπαρξης. Αντί αυτού ορίζεται στο Άρθρο 2, παράγραφος 1 ότι "Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας".

Είναι βέβαιο ότι οι οπλαρχηγοί όταν πήραν τα όπλα το '21 και διεκδίκησαν την ελευθερία του έθνους το έκαναν συναισθανόμενοι την αγωνία του συνταγματικού νομοθέτη να προστατευτεί η αξία του ανθρώπου κι όχι για την ανεξαρτησία της Ελλάδας!!!!

3) Δεν προβλέπει την προστασία της ελευθερίας του ελληνικού λαού. Στις 9 φορές που εμφανίζεται η λέξη "ελευθερία" στο συνταγματικό κείμενο και οι 9 αφορούν αποκλειστικά τα ατομικά δικαιώματα και δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στην ελευθερία του λαού την οποία πρωτίστως όφειλε το Σύνταγμα να κατοχυρώνει και να προστατεύει. Και πώς να κατοχυρωθεί η ελευθερία μας εδώ που τα λέμε, από την στιγμή που η κυβέρνηση είναι η πρώτη που μας υποδουλώνει;;;;;

4) Δεν προβλέπει την υπεράσπιση της πολιτικής και εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας από τους πολιτικούς, παρά μόνο στον όρκο που δίνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος αποδεικνύεται με την αδιαφορία του σε έναν εκ των υπευθύνων της σημερινής μεταβολής της Ελλάδας σε ένα κρατίδιο πλήρως εξαρτημένο στα εγχώρια και ξένα συμφέροντα.

5) Επιτρέπει την θέσπιση νόμου που ορίζει την απόδοση ιθαγένειας και συνεπώς κυριαρχικών δικαιωμάτων σε αλλοδαπούς πληθυσμούς, αφού ορίζει στο Άρθρο 3, παράγραφο 3 ότι "Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος". Τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να εκμεταλλευθούν το περιθώριο που αφήνει στον νομοθέτη η παραπάνω διάταξη τις είδαμε επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τις ελληνοποιήσεις και τον νόμο περί ιθαγένειας ο οποίος αν ισχύσει θα πάψουν οι Έλληνες να είναι ο πολιτικά κυρίαρχος πληθυσμός της Ελλάδας και το προνόμιο αυτό θα το μοιραζονται από κοινού με τους νέους ελληνοποιημένους πληθυσμούς, με απρόβλεπτες κοινωνικές συνέπειες. 

6) Επιτρέπει την απώλεια ελληνικών εδαφών και την συρρίκνωση της πατρίδας μας, στο Άρθρο 27 παράγραφο 1 που ορίζει ότι "Καμία μεταβολή στα όρια της Επικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών".

Με άλλα λόγια, όταν προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος όποιος θα θέλει να αποκτήσει ένα κομμάτι της Ελλάδας, δεν θα χρειάζεται να μας κηρύξει πόλεμο, αρκεί να εργασθεί διπλωματικά ή αλλιώς ώστε να περάσει ο νόμος που θα ορίζει την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην εν λόγω περιοχή. 

7) Υποχρεώνει τους Έλληνες να υπερασπίζονται με κάθε μέσο ένα Σύνταγμα που νομιμοποιεί την απώλεια της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας των Ελλήνων στην πατρίδα τους, αφού σύμφωνα με το Άρθρο 120, (παρ.2) υποχρεούμαστε να τηρούμε το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό αλλά (παρ.4) και να υπερασπιζόμαστε την τήρηση του Συντάγματος με κάθε μέσον απέναντι σε όποιον επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Κι αφού ότι είναι συνταγματικώς ορθό οφείλω να το υπακούω και να το τηρώ, έτσι και την συνταγματικώς προβλεπόμενη απώλεια της ελευθερίας μου και της ανεξαρτησίας μου, οφείλω κι αυτήν να την υπακούω και να την τηρώ. Συνεπώς, η εναντίωση σε συνταγματικά νόμιμες αποφάσεις ακόμα κι όταν αυτές είναι προδοτικές για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας, συνιστά εναντίωση στην τήρηση του Συντάγματος. Σε αυτήν την περίπτωση, καλούνται οι πολίτες να κάνουν το χρέος τους και να διασφαλίσουν την τήρηση του Συντάγματος με κάθε μέσον απέναντι σε όσους δεν το τηρούν και θέλουν να το ανατρέψουν. Με άλλα λόγια, το Σύνταγμα νομιμοποιεί τη βία μόνο όταν απειλείται η τήρησή του, όχι όταν απειλείται η ελευθερία και η ανεξαρτησία της πατρίδας.Αυτό όμως δεν μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντα της κοινωνίας, παρά μόνο τα συμφέροντα εκείνων που εξυπηρετούνται από την διατήρηση του ισχύοντος Συντάγματος...κι ανάμεσά τους σίγουρα δεν είναι ο ελληνικός λαός...

Αν υπάρχει ένας θεσμός στον οποίο οφείλουμε αφοσίωση πάντα, άσχετα από τις συνθήκες που επικρατούν γύρω μας, ποιοί πολιτικοί βρίσκονται στην εξουσία, ποιο κόμμα κυβερνά κτλ, αυτή είναι η Πατρίδα - κι αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζει το ίδιο το Σύνταγμα στο χωρίο της παραγράφου 5, Άρθρο 120 όπου εκτός από τον σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους αναφέρει ότι "η αφοσίωση στην Πατρίδα και την Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων". Αρκεί βέβαια η ερμηνεία που αποδίδουν η Βουλή και τα Δικαστήρια στην λέξη "Πατρίδα" εντός της διάταξης αυτής, να είναι αυτή που αντιλαμβάνεται ο κοινος νους... 

Τάσος Συριανός
Συγγραφέας του βιβλίου "Το Συμβόλαιο της Υποταγής: πώς το Σύνταγμα καταστρέφει την ελευθερία μας πώς να την ανακτήσουμε".

Γιατί το Σύνταγμα της Ελλάδας πρέπει να καταργηθεί και να το κατασκευάσει από την αρχή η κοινωνία!!!

Αναμφισβήτητα το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας θα ηταν καλύτερο αν προέβλεπε επαρκώς τον θεσμικό έλεγχο της κυβέρνησης και θέσπιζε τρόπους εκδήλωσης της λαϊκής βούλησης. Οι συνταγματικές διατάξεις που ελαχιστοποιούν την διάκριση των εξουσιών στο πολίτευμα και καθιστούν τον Πρωθυπουργό παντοδύναμο (Άρθρα 26, 35, 73, 82), που κατοχυρώνουν την απαράδεκτη βουλευτική ασυλία (Άρθρα 61 και 62), που επιτρέπουν στην Βουλή την προδοσία του ελληνικού λαού με την άρση της ασυλίας της εθνικής κυριαρχίας (Άρθρο 28), που υπονομεύουν την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας (Άρθρα 47, 90 και 91), που φιμώνουν την κοινωνία κι αποτρέπουν την διενέργεια δημοψηφίσματος κατόπιν κοινωνικής απαίτησης (Άρθρο 44) αποτελούν ορισμένους από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η κοινωνία δικαιούται να είναι δυσαρεστημένη με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και να ζητά αλλαγή του Συντάγματος.

Ωστόσο για να αξιολογήσουμε σωστά το Σύνταγμα και να μπορέσουμε ως κοινωνία να αποφασίσουμε ορθά τι επιθυμούμε να γίνει με αυτό (π.χ. απλή αναθεώρηση ή εκ βάθρων αλλαγή;), θα πρέπει να εξετάσουμε όχι μόνο τις διατάξεις που περιέχονται σε αυτό, αλλά κι αυτές που δεν περιέχονται, αποκλείοντας έτσι ζητήματα μείζονας σημασίας που είναι απαραίτητα για την εξασφάλιση της δημοκρατικής ελευθερίας της ελληνικής κοινωνίας. Επιπλέον η σωστή εξέταση του Συντάγματος απαιτεί να θέσουμε ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα που τείνουμε να τα θεωρούμε αυτονόητα και να τα αγνοούμε, όπως τι είναι στα αλήθεια το Σύνταγμα, ποιός το κατασκευάζει, ποιός το εγκρίνει, τι οφείλει να προβλέπει, πώς αλλάζει κι από ποιόν.

Για παράδειγμα θεωρούμε αυτονόητο ότι το Σύνταγμα το διαμορφώνει, το εγκρίνει και το αναθεωρεί η Βουλή, δηλαδή τα κόμματα και οι πολιτικοί, χωρίς ποτέ να αναρωτιόμαστε αν αυτό είναι το σωστό και το δημοκρατικό. Η σύνταξη και κατοχύρωση Συντάγματος δεν είναι μία απλή υπόθεση που μπορεί να αφήνεται ολοκληρωτικά σε μία κλειστή ομάδα ανθρώπων. Το Σύνταγμα είναι ο ανώτερος νόμος του κράτους που περιέχει το πολίτευμά μας και δεσμεύει ολόκληρες γενιές σε ένα πλαίσιο νόμων, κανόνων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Το πλαίσιο αυτό οφείλει να είναι προϊόν της κυρίαρχης βούλησης της εκάστοτε κοινωνίας αλλά και της εκάστοτε γενιάς. Διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος το Σύνταγμα να γίνει εργαλείο χειραγώγησης της κοινωνίας προς όφελος ειδικών συμφερόντων. Για τον λόγο αυτό είθισται η συντακτική εξουσία, η εξουσία δηλαδη της διαμόρφωσης και έγκρισης Συντάγματος να εναπόκειται στα χέρια της κοινωνίας, η οποία μέσω της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης διαμορφώνει, εγκρίνει και θέτει το Σύνταγμα που ανταποκρίνεται στην κυρίαρχη θέλησή της. Η κυρίαρχη βούληση όμως μίας κοινωνίας ενυπάρχει στην ίδια την κοινωνία, δεν μεταφέρεται ούτε παραχωρείται σε αντιπροσώπους. Έτσι λοιπόν ένα Σύνταγμα για να εκφράζει την κυρίαρχη βούληση μίας κοινωνίας πρέπει να είναι προϊόν αυτής της βούλησης κι όχι της βούλησης μίας μερίδας ανθρώπων. Μόνο κατόπιν, αφού η κοινωνία εκφράσει δια του Συντάγματος την κυρίαρχη βούλησή της, μπορεί ως έκφραση της κυριαρχίας της να αποφασίσει να παραχωρήσει την αρμόδιοτητα της διοίκησης σε αντιπροσώπους. Κάτι τέτοιο μπορεί να αποφασιστεί μόνο από την ίδια την κοινωνία, για αυτό η έκφραση της κυρίαρχης βούλησης προηγείται της παραχώρησης εξουσίας σε αντιπροσώπους, αφού πρώτα πρέπει να αποφασίσεις πώς θέλεις να κυβερνηθείς προτού προβείς σε παραχωρήσεις της εξουσίας σου. Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν όταν η κοινωνία είναι πολιτικά ελεύθερη να εκφράζει την κυρίαρχη βούλησή της. Σήμερα στην Ελλάδα το Σύνταγμα είναι προϊόν μίας κλειστής κάστας ανθρώπων, των πολιτικών, οι οποίοι τουλάχιστον από το 1974 κι επειτα διαμορφωνουν, εγκρίνουν και τελικά θέτουν το Σύνταγμα που τους εξυπηρετεί παρακάμπτοντας την κυρίαρχη βούληση της κοινωνίας, την οποία άλλωστε ουδέποτε ανερωτήθησαν ποιά είναι. (ΣΗΜ. Η μη συμμετοχή της κοινωνίας κατά την θέσπιση του Συντάγματος είναι άλλωστε κι ο βασικός λόγος που εντοπίζονται τα ελλείμματα δημοκρατικότητας και ελέγχου της εξουσίας στο ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας, διότι από την στιγμή που οι πολιτικοί το διαμορφώνουν και το εγκρίνουν είναι λογικό να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους τα μέγιστα δυνατά οφέλη και μηδαμινό ρίσκο).

Από την στιγμή λοιπόν που το Σύνταγμα της Ελλάδας - το οποίο όφειλε ως ο ανώτατος γραπτός νόμος του κράτους να εκφράζει την κυρίαρχη βούληση της κοινωνίας - δεν το έχω διαμορφώσει ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος Έλληνας πολίτης που να γνωρίζω, ούτε το έχω εγκρίνει εγώ ούτε και κάποιος άλλος πολίτης που να γνωρίζω, δεν είναι δυνατόν να το αναγνωρίζω ως έγκυρο, αφού η μοναδική πηγή νομιμοποίησής του είναι οι πολιτικοί που το διαμόρφωσαν και το ενέκριναν.  

Η κοινωνία είναι η μόνη αρμόδια να διαμορφώσει το Σύνταγμα που της ταιριάζει, που επιθυμεί και που είναι έτοιμη να αποκτήσει. Από την στιγμή λοιπόν που η ελληνική κοινωνία δεν διαμόρφωσε αλλά ούτε κι ενέκρινε ποτέ αυτό το νομικό συμβόλαιο που αποκαλείται Σύνταγμα της Ελλάδας, αυτό αποτελεί ξένο σώμα στο οποίο η κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίζει καμία νομική ισχύ. Κάθε άλλο μάλιστα, είμαστε υποχρεωμένοι να αποκηρύξουμε την αφοσίωσή μας στο Σύνταγμα της Ελλάδας και να εργασθούμε για την θέσπιση ενός νέου κατευθείαν από την κοινωνία. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, η αναγνώριση της ισχύος του Συντάγματος ισοδυναμεί με πράξη υποτέλειας του ελληνικού λαού στην βούληση των εξουσιαστών του και κάθε μέρα που περνάει με αυτό το Σύνταγμα σε ισχύ, είναι μία ημέρα καταπάτησης της πολιτικής ελευθερίας και εμπέδωσης της υποταγής σε ένα νομικό συμβόλαιο που στερεί από την κοινωνία οποιαδήποτε αυθεντική έκφραση λαϊκής κυριαρχίας. 

Συνεπώς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχω την αίσθηση ότι το σημερινό Σύνταγμα πρέπει να καταργηθεί και να κατασκευαστεί εκ νέου από το μηδέν, με βάση την λαϊκή βούληση και το αίσθημα δικαίου του ελληνικού λαού, φροντίζοντας μόνο να διατηρηθούν από το ιχύον Σύνταγμα οι μεμονωμένες διατάξεις που η κοινωνία θα κρίνει ότι ωφελούν την ελευθερία της.

Τάσος Συριανός
Συγγραφέας του βιβλίου "Το Συμβόλαιο της Υποταγής: Πώς το Σύνταγμα καταστρέφει την ελευθερία μας και πώς να την ανακτήσουμε"